You know, I actually have objectively amassed the greatest philosophic encyclopedia on earth at this point. I don't understand why you go around stalking me thread to thread to try and (laughably, and uselessly) discourage me. I get that most people aren't interested in such things, but they aren't interested in anything I like either, like Burton, Hamann, Sorabji, etc. Nothing that I love is in high demand by the general public. I get it it. Thing is: the general public exists for the same reason red blood cells exist,- just to keep energy circulating through the economic machine to sustain the parts of the body that matter- like me. So what's the point?
Like, why. Why would you say nobody would read it? I already have publishers lined up (Anathema press) plus you can go clearly see that there has always been great interest in works like Burton's Anatomy, which is very similar to the encyclopedic, Latinate parts of my books, and I have exceeded him in every way. I am not just defending myself, but tens of thousands of other men.
So I'm a traitor to my own politics for not accepting Fixed's literally insane "idea" that Trump was still president, and ooh, let's see: nobody wantz ta read my bookzzzz, according to Phoneutria. Phoneutria: you're a dumb cunt. You might not be as fucking dumb as Fixed, because you have managed the intellectual equivalent of wiping your own ass by admitting the concept of Trump still being president is insane.
So what was it, oh yeah nobody wants to read it. Yeah. Nobody wants to listen to Sorabji, but he's my favorite composer (and many others') and also immortal. Nobody wants to read Burton but he's immortal. Nobody wants to read Hamann but yet he's immortal. Uh huh. I collected the greatest compendium of human knowledge on earth- one even greater than Burton's Anatomy of Melancholy. So even MERELY as a compendium, my work's worth is invaluable and guarantees my immortality. And the encyclopedic use is literally one of a thousand raison d'etre behind my works.
And when I am done I will be publishing with Anathema or Xoanon, they go all out on leather bound, high quality editions and I require my works to be printed using some more ancient bookbinding techniques, (because each volume is 1000+ pages and it won't stay together for very long in hardcover without true artisanal bookbindery) as I've been in contact with them before and they were in.
I am sick of listening to you say nothing over and over again Phoneutria. You have nothing to say about anything. You want to talk about generative anthropology? Piercian semiotics? Marxist inversion? WHAT the fuck do you want? You don't fucking know anything, you have nothing to say, and all you've got is trolling. Get the fuck away from me, both you and Fixed. I will not listen to another god damn word that piece of shit has to say. For 12 years I was nothing but supportive of him and, after allowing him to manipulate me into casting aside what was a REAL friend, for my taking Fixed's word about him, he did this shit to me. Go fucking get cancer.
---------
Liber-Null,
P. 896:
Like the hair that slew Fabius,- an epitome of the "mortalis theatro inferior", in animae Tigris tot corde motum libidinis profundas absorbens,- [Agostinus Paolettus de Monte-Alcino Italis, in: Discursus Praedicabiles sive Viridarium Sacram; Dominica Tertia Adventus Thema Mortalis Calamita, P. 37. For, 'quantum illapsa inimica voluptas in flammas flammis extinxit',- 2 as passion borrows strength from passion, so one passion extinguishes another; lo, what power were there in but the slightest glance of pleasure. Michaelis Castellanus, ex Hymnum in Laudem ab Magistro Bart. Ximenius Patonius: Quantum animis illapsa noces inimica voluptas. Sic Circe multos cantu, at que potentibus herbis in varia vertit formas, & membram ferarum ex hominum facie, fuluos que rugire leones cernere erat, grunnire sues, mugire iuuencos. ... divinum cordi pius inspiravit amorem, ac flammas flammis extinxit, & ignibus ignes continuo nova lux oculis assulsit.] that by measuring the weight of death upon the Heart 'in corde ad justitiam, ore ad salutem', [Antonius Bollatius Moretus, in Theses Theologicae Defendens Badariottus, et Rumilliaco Allobrogum Sacrae Theologicas Hasce Theses Sorte Depromptas.] or likewise that of the Heart upon our faith, αι δε ψυχαι τον τηανατον απαναινονται, (insidiaris vitae in mentes viventium mortem metuunt) [Symeoniis Sethus ex Dramatis Philosophici Rex Abesalom in Stephanite & Ichnelate; Pars Nona.] spools more delicate a compact in either case by the 'human necessity' taught by the study of history as an irreducible culpability, (in nocte extendere vitam monitis dum corda, inconscia culpae avertis saeclo accendis amorem) [Haec duce spernebas fallacis gaudia mundi et male sana flagellat ambitio, nocte extendere vitam monstrabas monitis, dum corda inconscia culpae avertis saeclo, laudisque, accendis amore. In: M. Gregorius Sittaviae Lusatus, Hodegus Epistolicus Schmidt.] bearing transductions of the fruit of knowledge upon the earthly Garden, in dolore animae Adamus Paradisum deleciae veneno serpens, in delectam iam culpa, sed culpae reatibus aula caelesti,- [Emmanuelis Naxerae Toletanus, in the Excursus Morales. Amariorem censuit vitam, commodiorem mortem. Hinc disces, quo dolore purgatorii animae torqueantur; delectam iam culpa; metu sunt liberae, sed culpae reatibus aula caelesti, & Numinis conspectu privatae, ergo amarius dolent absentiam, quam flammam; elligerent, ut breviaretur absentiae spatium, flammarum adaugeri tormentum. Adamus in Paradisum admissus, innoxiis voluptatibus utebatur; carebant deliciae serpentino veneno.] in quasi-coelestis ac divino amore philosophicis caeco horti custodibus,- (transfunduntur in homo planta coelestis 3) [Adamii Marianus Cryptophilus Marraccius, ex Polyanthea: planta coelestis. See also, Mallonius et Alphonsus Palaeottus, in: Medit at Ionibus Cor Suum Divini Amoris Igniculis Accendere Satagunt; (Iesu Christi Crucifixi Stigmata Sacrae Sindonis; Explicatio, Caput Decimumoctavum) P. 217-218. Secondarily, see the Liber Nizachonis Tractatus Rabbinicorum, ex Lipmanii impensis Norimbergensis Wolfg. Mauritiis Endterius; P. 240: 'caeco horti custodibus'.] even upon the shadow of Mortality in 'iudex umbras' [iudex modo postulat umbras aut hoc, aut simili dixerit ipsa modo; semper praestantior Aeae virtus quae venit a factis gloria nobilibus. Iaco. Micyllus Argentoratensus Philologus et Poeta, in: Epigramma quo Praefatus Epicedion in Petrum Mosellanum et in Guilielmum Nisenium.] ex culpa nostra, sive fato, sive iusta Dei in rerum omnium,- (see the de Civili Politia in Libri Tres; Jacobus Omphalius Andernacensis Iurisconsulti: Incidim em nuper, sive culpa nostra, sive fato, sive iusta Dei indignatione in eas rerum omnium asperitates, nullius ut hominis virtus tanta videretur, qui eas propellere atque, ... exultantis in Christianum nomen hostis furorem, saevientemque, impetum a nostro capite & salute coercere atque; reprimere posse videretus.) measureth equally, the weight of Virtue in talem firmitatem habere non humanae infirmitatis (qui instar soliis afflatu tremulis terrenorum hominum fragilitate) [Nicolaii Clemangius Cataluensis, Epistolarum; de Lapsu & Reparatione Iustiae, P. 41.] by that of Weakness,- in virtutis perfecte perfecto functus munerem, 4 [Virtutis perfecte perfecto functus erit munere tuc errat aequi: animo mors oppetitur cum suis se laudibus vita occidens consolari potest. Stephanus Surigonus Humiliatis de Milan, in: de Boni Viri.] or the height of earthly Power in homo regium proprium, in homini Deo proximum, 5 [Gulielmi. Onciacus, in: Quaestiones Iurisphilosophicae; P. 11. A formulation of Dante's double-principle.] that finds no better remunerancies of mortal kingship (in 'Amor sub humano pectore regnat'; XAPIΣTHPIΟN Oblatum Vilnaeiis, ex Sarbievius Iermiae Leschius; Oratio Humiliantis se Penetrabit Nubes Eccles: "Exhaustis divinus Amor, sine strage, Sagittis, alba verecundis fletibus ora rigat. Pro superi! tantis stant hispida corda pruinis! Tanta sub humano pectore regnat hyems! Colligit, & fractis praesul petit aethera telis: invidus e terris illachrymavit Amor!") in the image of the Heavens, (the amourous 'segno' 6 of our poet, e brama a miglior segno spiegar l' ali: Matthaeus Baccelinus Stiae Casentinis, in the Sonetto Rime Spirituali Sopra Varii Soggetti per Antonius Caneo; Seconda Parte Delle Rime Spirituali, P. 14.) in caetera mitte incertas vices hominum super astra gubernans divinis, [Rolandus Palingenius, Epicharmata; in, Poemata ad Leonorus Destampesius Remensium Omnium Bonarum Artium Moecenati; Musarum Fonbellaquensium de Felici Valliae Principis in Galliam Adventu.] nor confirms either the 'levis amorem vatibus' [paraph. nunquam Dei timore, inani liberos in potius esset Deum non credere, colitur vatibus in amore, levis turpisque sacris eliminantur: Sapidus Eucharius Synesius, in Anabion sive Lazarus Redivivus.] and 'felici ludere' of mortal wisdom, in dextera mundi sinistram Dei incipit, by still greater devotions in sinistra mundi Dei dexteram respicit, [The followinging proverb, from a book of quite secular wisdom, ie. Lodovicus Vivus Valentinus, in the Dialogistica; Tulliolus, ex Reditus Domum et Lusus Pueriles: "Nullus ubique potest felici ludere dextera." is cited rebukingly in the Third Vigil of the divine conversations, out of Ioannes Baptista Ostiensis, in Flammigera et Erudita Angeli et Hominis Dialexis, "Mundi namque malignitas dei benignitati opponitur, dextera mundi sinistram Dei, & sinistra mundi Dei dexteram respicit. Qui sunt in dextera mundi fallaciter blandiente, in sinistram Dei incidunt horribiliter punientem, qui vero sunt ad sinistram mundi crudeliter saevieutem, ad dexteram Dei transeunt dulciter consolantem."] or the divinum contemne mundi of the saints by the verbis peccatorem homini of the philosophers,- [Verbum divinum nullo modo est contemne quod a maximo peccatore narrat. Servasanctus de Faenza et Nicolai Salicettius Gallarsius, in: Antidotarium Animae Vocant Prologus.] or with the mortal conscience therefor indemnified in pax numinibus duobus ampli cogitants, knowing equally the earthly god Amore, (amore celsum secundus) in dextra facem gestat, micat ardens vertice flamma, and the god Agape, (fatum prima celsis principium) in statum stellantis Olympi magnus; [Cornelius Scribonius Grapheus, in: Pacis et Galliarum Regem Christianis, ad aquas Mortuas in agro Narbonis. Mox AMOR, haud trux ille puer cithereia proles, flammivomis graviter telis metuendus & arcu: sed magno factore status stellantis Olympi. Huic AGAPE germana soror pulcherrima virgo sese addit, nudis stipata infantibus, ipsa pectore nuda quidem, & niveas exerta mamillas: dextra facem gestat, micat ardens vertice flamma. His sine numinibus duobus nulla usquam pax, nulla sibi concordia constat. Note also, Christianus Baumeisterus, in: Obligatione Naturali ad Amorem Defendendum Suiscipit Ioan. Aeremontius Francus Kechius, Paraphr. imperfectiones nostras non amoris amplius cogitet, sed potius perfectiones amplificet in amorem. Finally, refer to Julius Sterringaeus, in Jubilum Smalligeranum Rudi Minerva Cantatum: proba mens humilis animusque patent in amore secundus par celsum, celsis principibusque fatum.]
2. Compare Ruckert, Die Weisheit des Brahmanen: "From the draught that fans the flame, a stronger draught is made; so passion, in its flight, from Passion borrows aid. The wind blows up the fire, and blows it out again; so passion is in turn by passion quelled and slain."
3. Quae cum ita se habeant, quid tibi homo planta coelestis, uti Plato dictitare consueuerat, faciendum erit; cum eo maiorem fructicandi spem concipias, quo virgulta in arboris huiusce truncum inserueris; unde cum forma vitam hauris, cum santissimum illum truncum, cortice denudatum prorsus exeruisse conspicias? An non perpetuo indoluerit? Phantasie conceptibus saepe numero nonstris in artubus notae imprimuntur nonnulle, quae cum fructuum, aliarumque rerum figura transfunduntur in filios, que madmodum gravissimi scriptores, Plutarchus, & Plinius observant: ita etiam anima tua, quasi Coelesti, ac divino amore foeta, suis quibuscunque in potentiis hasce quasi plagarum notas istarum, & caracteres inurat, in mente veram effigiem conservando illius, qui eadem in Sacra Sindone reliquit inscriptas? Et fructus, quos istiusmodi sacro iuuante stipite tibimet ipsi tulerit, hinc tales existant, ut notas praeseserant eas, quas harum plagarum cruciatus, in mente iampridem conceptus, in illis impresserit
4. Surigon: cum dignitate autem et sanctitate morte oppetere preclaris veris uti propri um quoddam natura concessit cuius mortis memoriam si quandum tibi popones facilius equidem humana contempnes. Tu naque, qui corporis viribus fidis tu qui fortune munera amplexa meis et alienum quidem eius existimas. tu qui te deis credis aliq successu tumes minimo potes exigui serpentis morsu vitam exhalare: et multo facilius veluti Anacreon poeta testante Plinio qui acino uue passe aut ut Fabius senatore qui in lactis haustu uno pilo strangulatus est. is demum profectio vitam equa lance pensitabit qui semper fragilitas humane memoriam retinebut et ut au Cicero non se parum diu vixisse credet qui virtutis perfecte perfecto functus erit munere tuc errat aequi: animo mors oppetitur cum suis se laudibus vita occidens consolari potest.
5. We have here a reversal of the Hobbesian 'Leviathan' and Plautinian 'homo homini lupus', in that the 'condition of nature' grounding both the Arche and Telos of Hobbes' doctrine is materially inverted, such that man's relationship to God is politicized as a meta-relationship undergirding man's relationship to man, like that arrived at by Feuerbach's 'material completion of the theo-political' (See: Homo Homini Deus; Theology, Anthropology, and Polistics as from Ludwig Feuerbach, Luc Vincenti, in Etudes Theologiques et Religieuses, Volume 94, Issue 2. I would emphasize here that the notion of the episteme implies a fundamental limit to Knowledge, and therefor an 'irreducible interval' between cause and event,- like the 'black swan' in the economic sciences,- through whose opaque veil such a 'material completion', in keeping with the Marxist dialectic, is impossible.) in which Hobbes' sacralization of the political (as concluded in his 'Behemoth', in which the history of English civil wars is analyzed in terms primarily of a religious struggle) becomes a politicized saecularization of the sacred. Recall the aphorism by Cecilius as well,- homo homini Deus. See Guilelmus Onciacus, in: Quaestiones Iurisphilosophicae. "Sit igitur natura duce homo hominis amantissimus: ut iam non homo homini Deus" ... "sed si ademptionis vitae, regium id ius proprium, Deo proximum est." Note Ugo Pagallo, in: Bacon, Hobbes, and the Homo Homini Deus Formula. "We have indeed very few studies about the relationship which exists in Hobbesian doctrine between Plautus' aphorism and the adage of another ancient comicus, i.e. Cecilius' homo homini deus. In Der Nomos der Erde Carl Schmitt had fully explained the reasons for this hermeneutic point of view. It would be only Plautus' aphorism that stood to represent both the arche and telos of Hobbes' political science, whereas the formula homo homini deus loses any heuristic utility for the scholar, since it has been "liquidated" by Max Stirner in Der Einzige und sein Eigentum. As Carl Schmitt said, only "the homo homini lupus of Thomas Hobbes was the answer of the XVII Century"'. "
6. "Ov esto petto, che dinnziera facina de le fiamme d' Amor, ede suoi strali, da mille righe in ceso aspre mortali, tempio a una donna altera, e pellegrina; ecco de voto a te Signo s'iu china, ond impetri mercede a tanti mali, e brama a miglior segno spiegar l' ali, che la giust ira tua scorge vicina e rivoltato a piu del uso il core ..."